آزمایش G6PD

• شناسایی کمبود آنزیم ناشی از بعضی داروهای القا کننده.
• غربالگری برخی جمعیت‌های بومی مستعد این نقص ژنتیکی.
• همولیز ناشی از کمبود G6PD ممکن است ثانویه و به علت عفونت باکتریایی یا ویروسی حاد و اختلال متابولیک همانند اسیدوز باشد.

← رتیکلوسیتوز قابل‌توجه می‌تواند نتایج مثبت کاذب در آزمون ایجاد کند. بنابراین استفاده از گلبول‌های قرمز شسته‌شده و محلول سوسپانسیون در حجم مساوی، بهتر از استفاده از خونِ کامل در این آزمایش است.

← مصرف برخی از دارو‌ها و مواد غذایی اکسید کننده در بیماران با کاهش آنزیم G6PD سبب رسوب هموگلوبین اکسید شده در جدار RBC و لیز آن می‌شود. از جمله شایع‌ترین داروها و مواد شیمیایی که فرد مبتلا باید از آنها دوری کند، داروهای ضد مالاریا، استانیلید، آسپرین، داکسوروبی‌سین، فورازولیدون، متیلن‌بلو، نالی‌دیکسیک اسید، نفتالین، نیتروفورانتوئین، پاراآمینوسالیسیلیک اسید، فنازوپیریدین، فنیل هیدرازین، پریماکین، کینیدین، کینین، سولفاستامید، سولفامتوکسازول، سولفاپیریدین، تولوئیدین بلو، و تری‌نیتروتولوئن، و از مواد غذایی به باقالا می‌توان اشاره کرد.

← غربالگری پس از یک اپیزود همولیتیک ممکن است قادر به ردیابی نقص G6PD نباشد چرا که اکثر سلول‌های دچار نقص تخریب شده‌اند و سلول‌های جوانی که به تازگی از مغز استخوان آزاد شده‌اند فعالیت آنزیمی نسبتاً بالایی دارند. ممکن است پس از بهبودی بیمار از یک اپیزود تشخیص داده نشده همولیز، نیاز به تکرار تست باشد. تست‌های جدیدی که مبتنی بر PCR آلل (AS – PCR) Allele – Specific PCR هستند، این معایب را ندارند.