این روش‌ها با عنوان روش‌های عقیم‌سازی نیز شناخته می‌شوند و به طور دائم از وقوع بارداری جلوگیری می‌کنند. این روش‌ها معمولاً نیاز به انجام عمل جراحی دارند.

این روش‌ها، باید توسط پزشک تجویز شوند و به عبارتی، برای تهیۀ آن‌ها نیاز به نسخه دارید. روش‌های تجویزی شامل موارد روبرو هستند: روش‌های پیشگیری از بارداری هورمونی (روش‌های مبتنی‌بر پروژستین یا استروژن)، روش‌های پیشگیری از بارداری غیرهورمونی از جمله IUD و روش‌هایی از قبیل دیافراگم و کلاهک دهانۀ رحم.

اگر رابطۀ جنسی دارید ولی نمی‌خواهید در حال حاضر باردار شوید، باید از روش‌های پیشگیری از بارداری استفاده کنید. از آن‌جا که روش‌های زیادی برای پیشگیری از بارداری وجود دارد، باید روشی را را پیدا کنید که متناسب با سبک زندگی شما بوده و با نیازهای شما مطابقت داشته باشد.

به عنوان مثال، در صورتی که به لاتکس حساسیت دارید، باید از کاندوم‌هایی استفاده کنید که از این جنس نباشند. اگر قادر به استفاده از قرص‌های ضدبارداری حاوی استروژن نیستید، می‌توانید از قرص‌هایی که صرفاً دارای پروژستین (پروژسترن ساخته‌شده در آزمایشگاه را پروژستین گویند) هستند، استفاده کنید.

هنگامی که زوج‌های سالم در ۲۰ سالگی تا اوایل ۳۰ سالگی از روش‌های پیشگیری از بارداری استفاده نمی‌کنند (یا استفاده از روش‌ها را متوقف می‌کنند)، در حدود ۲۵ درصد احتمال بارداری در طول چرخۀ قاعدگی وجود دارد. در سن ۴۰ سالگی، این عدد برای زنان به ۱۰ درصد کاهش می‌یابد. باروری مردان نیز با افزایش سن، کاهش می‌یابد اما میزان آن قابل پیش‌بینی نیست.

بر اساس شواهد موجود، از دوران باستان از روش‌های پیشگیری از بارداری استفاده می‌شده است. اما روش‌های مطمئن و مؤثر پیشگیری از بارداری تنها از قرن بیستم در دسترس بوده‌اند.

آیا می‌دانستید که استفاده از روش‌های پیشگیری از بارداری در ایالات متحدۀ آمریکا از سال ۱۹۶۵ از نظر قانونی مجاز اعلام شده است؟ قبل از آن، استفاده از این روش‌ها یا غیرقانونی بود یا در بیشتر ایالت‌ها به صورت محدود انجام می‌شد. در ۷ ژوئن ۱۹۶۵، دادگاه عالی حکم داد که افرادی که ازدواج کرده‌اند، حق دارند در مورد استفاده یا عدم استفاده از روش‌های پیشگیری از بارداری تصمیم بگیرند. البته با وجود صدور این حکم، زوج‌های متاهل باز هم فقط به صورت قانونی مجاز به استفاده از روش‌های پیشگیری از بارداری شدند. این قانون تا ۲۲ مارس ۱۹۷۲ هم‌چنان ادامه داشت. در آن تاریخ و در پرونده‌ای دیگر، دادگاه عالی حکم داد که افراد مجرد نیز همانند متاهلین قادر به استفاده از روش‌های پیشگیری از بارداری هستند.

در سال ۲۰۱۳ نیز بیشتر انواع روش‌های پیشگیری از بارداری اورژانسی و بدون نسخه، در دسترس افراد در هر سنی قرار گرفت.

شما این حق را دارید که از روش‌های پیشگیری از بارداری استفاده کنید. تصمیم‌گیری در مورد این‌که از کدام روش استفاده کنید، برعهدۀ خودتان است.

نمی‌توان گفت کدام‌یک از روش‌های پیشگیری از بارداری، «بهترین» روش است. شما باید روشی را انتخاب کنید که در مورد آن تحقیق کرده باشید و از خطرات، مزایا و اثربخشی آن آگاه باشید.

مشورت با پزشک نیز می‌تواند به شما در فرآیند تصمیم‌گیری کمک کند.

تصمیم شما برای انتخاب یکی از روش‌های پیشگیری از بارداری، تا حدودی به ارزش‌ها و اعتقادات شما بستگی دارد. به عنوان مثال، اگر از طرفداران محیط‌زیست باشید، ممکن است بخواهید از یک روش سازگار با محیط‌زیست یا وسیله‌ای که قابل بازیافت است، استفاده کنید. هم‌چنین ممکن است بخواهید از روشی استفاده کنید که پس از توقف آن، بتوانید هر چه زودتر توانایی باروری خود را به دست بیاورید.

اگر قبلاً از یکی از روش‌های پیشگیری از بارداری استفاده می‌کرده‌اید، خودتان را صرفاً ملزم به استفاده از همان روش نکنید. اگر از آن روش رضایت ندارید، حتماً آن را تغییر دهید. هرچه از روش انتخابی‌تان راضی‌تر باشید، احتمال استفادۀ مداوم و صحیح از آن بیشتر خواهد بود. شما مسئول بدن خود هستید؛ بنابراین باید شخصاً در مورد انتخاب‌های جنسی و روش پیشگیری از بارداری تصمیم بگیرید.